Odbiornik BERYL-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojskowy odbiornik radiowy KF BERYL-2.

Odbiornik radiowy BERYL-2 – wojskowy odbiornik radiokomunikacyjny, krótkofalowy, eksploatowany w jednostkach łączności Wojska Polskiego. Dwa takie odbiorniki wchodziły w skład ukompletowania każdej radiostacji dużej mocy R-110.

Warunki pracy[edytuj | edytuj kod]

Konstrukcja odbiornika zapewnia dobrą odporność na wstrząsy i stabilną pracę w szerokim zakresie temperatur.

Przeznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Odbiornik BERYL-2 był przeznaczony do zapewnienia odbioru sygnałów telefonicznych i telegraficznych na ustalonych zgodnie z tabelą strojenia częstotliwościach. w zależności od zakresu częstotliwościach.

Był odbiornikiem podstawowym (głównym) w radiostacjach dużej mocy typu R-110 wszystkich typów.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

  1. panel (Γ) generator podstawowy, termostaty, obwody częstotliwości posredniej
  2. panel (В) główny tor odbiorczy-wejściowy
  3. panel (Μ) bloki manipulatorów I i II kanału telegraficznego, 3 heterodyna
  4. panel (Π) bloki wyjść słuchowych telefonicznego i telegraficznych
  5. panel (C) zasilacze odbiornika

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • zasilanie 220 V 50 Hz
  • zakres częstotliwości 1,5 – 30 MHz
  • odbierane emisje radiowe
    • modulacja amplitudy A3
    • manipulacja amplitudy A1
    • modulacja częstotliwości
      • jednokanałowa F1-125, 250, 500 Hz
      • dwukanałowa F6-250, 500 Hz
  • możliwość realizacji odbioru zbiorczego w połączeniu z drugim odbiornikiem
  • rodzaje pracy wyjść telegraficznych
    • podanie do urządzenia końcowego tzw. kropek (impulsów 1:1)
    • podanie tzw. "plusa"
    • podanie tzw. "minusa"
    • współpraca z urządzeniem wartością prądu (dalekopis)
    • współpraca z urządzeniem kierunkiem prądu (urządzenie specjalne)